Ταφὴ ἢ Καῦσις τῶν Νεκρῶν;

Ο άνθρωπος δεν είναι σκουπίδι για να καίγεται στην αποτέφρωση, είναι δημιούργημα του Θεού

Σύμφωνα με την είδηση ιδιωτική εταιρία, πήρε τις νόμιμες άδειες και θα λειτουργήσει μέσα στον Οκτώβριο Κέντρο Αποτέφρωσης Νεκρών στην Ριτσώνα της Εύβοιας. Και προστίθεται ότι «θα κάνει «χρυσές δουλειές», ενώ το κόστος αποτέφρωσης υπολογίζεται στα 600 ευρώ»! Όταν τα πάντα προσεγγίζονται από τη κοσμική τους σκοπιά, τότε χάνεται κάθε αξία, που απορρέει από την πίστη και είναι θεμελιακή για τη συγκρότηση και τη συγκράτηση σε στέρεες παραδοσιακές βάσεις της ελληνικής κοινωνίας, καθώς και κάθε αξιοπρέπεια ακόμη και απέναντι στους νεκρούς. Είναι...περισσότερα »The Secret Real Truth

Ἡ καύση τῶν νεκρῶν εἶναι τὸ κορυφαῖο σύμβολο τοῦ μηδενισμοῦ. Ἡ Ἐκκλησία δὲν μπορεῖ νὰ προδώσει τὴν ἐμειρία καὶ τὴν πίστη της, δὲν μπορεῖ νὰ κάψει τὰ σπλάχνα καὶ νὰ ἀρνηθεῖ τὸν ἑαυτό της!

Ἀποσπάσματα ἀπὸ τὰ πρακτικὰ ἡμερίδος μὲ θέμα «Ἡ καύση τῶν νεκρῶν», τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος - Συνοδικὴ ἐπιτροπὴ δογματικῶν καὶ νομοκανονικῶν ζητημάτων. Πραγματοποιήθηκε στὸ ξενοδοχεῖο Divani - Caravel, Τετάρτη 3 Μαρτίου 1999 - Ἀθήνα. Ἡ Ἐκκλησία πρέπει νὰ μείνει ἀνεπηρέαστη ἀπὸ τὸ κοσμικὸ πνεῦμα καὶ νὰ ἐξακολουθῆ νὰ κηδεύη καὶ νὰ ἐνταφιάζει τὰ σώματα, τὰ ὁποῖα μπορεῖ νὰ εἶναι καὶ λείψανα, καὶ τὰ ὁποία θὰ κοιμοῦνται ἀναμένοντας τὴν ἀνάστασή τους καὶ ὅταν γίνεται ἐκταφὴ νὰ μπορῆ νὰ διαπιστώνεται ἡ ἁγιότητα τοῦ κεκοιμημένου. Διότι ἡ ἀφθαρσία καὶ ἡ θαυματουργία τῶν λ...περισσότερα »

ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΕΝΗΜΕΡΩΤΙΚΗ
Πρὸς τὸ Χριστεπώνυμον Πλήρωμα τῆς Ἐκκλησίας μας

Ὁ Σεβασμὸς πρὸς τὴν ἱερότητα τοῦ Σώματος
καὶ ἡ δῆθεν ἀξιοπρέπεια τῆς ἀποτεφρώσεως
Tὸ σῶμα «σπείρεται (θάπτεται, ὅπως ὁ σπόρος, εἰς τὴν
γῆν) ἐν φθορᾷ (φθαρτόν), ἐγείρεται (θὰ ἀναστηθῇ) ἐν
ἀφθαρσίᾳ· σπείρεται (θάπτεται) ἐν ἀτιμίᾳ (ἄδοξον), ἐγεί-
ρεται ἐν δόξῃ· σπείρεται (θάπτεται) ἐν ἀσθενείᾳ (ἀνίσχυ-
ρον), ἐγείρεται ἐν δυνάμει (δυνατόν)· σπείρεται σῶμα
ψυχικὸν (ζωοποιούμενον / ἐμψυχούμενον ἀπὸ ζωϊκὴν φυ-
σικὴν δύναμιν), ἐγείρεται σῶμα πνευματικὸν (ζωοποι-
ούμενον ἀπὸ τὸ Ἅγιον Πνεῦμα)...».
(Α’ Κορινθ. ιε’ 42-45)
Ἀγαπητοὶ ἐν Φριστῷ Ἀδελφοὶ καὶ Συλλειτουργοί·
Σέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητὰ καὶ εὐλογημένα·
Μετὰ τὴν πρὸ μηνὸς Ἐνημερωτικὴ καὶ Παραινετικὴ Ἐγκύκλιό μας
(12/25.1.2016) περὶ «Τοῦ νέου “Συμφώνου Συμβίωσης” ἀνεξαρτήτως
φύλου», τὸ ὁποῖον ὡδήγησε τὸ Ἑλληνικὸν Κοινοβούλιον εἰς πλήρη
ρῆξιν πλέον μὲ τὸν Εὐαγγελικὸν Νόμον καὶ τὰ Εὐλογημένα Ἤθη τῆς
Ἑλληνορθοδόξου Παραδόσεώς μας, ἕνα νέον σύμπτωμα τῆς ρήξεως
αὐτῆς ἀπασχολεῖ τὴν κοινὴν γνώμην τῆς Πατρίδος μας.
Πρόκειται διὰ τὴν Καῦσιν ἢ Ἀποτέφρωσιν τῶν Νεκρῶν, ἡ ὁποία
ἀποτελεῖ τὴν μεγαλυτέραν παραφροσύνην καὶ τὴν χειρίστην ἀνευ-
λάβειαν πρὸς τοὺς νεκρούς, πραγματικὴν βεβήλωσιν καὶ ἱεροσυ-
λίαν τοῦ Ἀνθρωπίνου Σώματος.
Σὸ Σῶμα τοῦ Ἀνθρώπου, ἡνωμένον μὲ τὴν ἀθάνατον ψυχήν, ἔχει
πλασθῆ κατ᾿ εἰκόνα καὶ καθ᾿ ὁμοίωσιν Θεοῦ· μὲ τὸ Ἱερὸν Βάπτισμα
ἔχει καταστῆ Μέλος τίμιον τοῦ Σώματος τοῦ Σωτῆρος μας Φριστοῦ· μὲ
τὸ Ἱερὸν Φρῖσμα ἔχει γίνει Ναὸς τοῦ Ἁγίου Πνεύματος· καὶ μὲ τὴν
κοινωνίαν τῶν Ἀχράντων Μυστηρίων ἀποτελεῖ Σκήνωμα τῆς Ἁγίας
Σριάδος.
Πανάρχαιος «Νόμος Πανελλήνων», Νόμος «Πάτριος», Νόμος Θεϊκός,
σταθερὸς καὶ ἀμετακίνητος, ὁ Ὁποῖος ἐξετόπισε τὸ περιστασιακὸν καὶ
βραχυπρόθεσμον, ἐποχικῶς καὶ τοπικῶς, προχριστιανικὸν βάρβαρον
ἔθος τῆς καύσεως τῶν νεκρῶν, εἶναι ὁ σεβασμὸς καὶ ἡ τιμὴ τῆς
ἀνεπάφου σοροῦ, αἱ πενθικαὶ ἐκδηλώσεις, τὰ ταφικὰ ἔθιμα, αἱ προ-
τάφιοι, ἐν-τάφιοι καὶ μετα-τάφιοι προσευχαὶ καὶ Ἀκολουθίαι, ἡ ἐκφορὰ
τοῦ νεκροῦ εἰς τὸ μνῆμα καὶ ὁ ἐνταφιασμὸς αὐτοῦ, δηλαδὴ ἡ
κατάθεσις ὑπὸ τὴν γῆν καὶ «εἰς τὴν γῆν, ἐξ ἧς ἐλήφθης, ὅτι γῆ εἶ καὶ
εἰς γῆν ἀπελεύσῃ» (Γενέσ. γ’ 19).
Οἱ πρὸ Φριστοῦ καὶ μετὰ Φριστὸν Ἕλληνες ἦσαν σταθερῶς ὑπὲρ τοῦ
ἐνταφιασμοῦ καὶ ὑπὲρ τῆς φροντίδος διὰ τὰ ὀστᾶ τῶν κεκοιμημένων,
τὰ ὁποῖα ἐφυλάσσοντο μετὰ τῆς ἀπαραιτήτου προσοχῆς, τοῦ
φιλανθρώπου σεβασμοῦ καὶ τοῦ προσήκοντος ἐνδιαφέροντος, τοῦτο δὲ
παρελάβομεν καὶ ἐφαρμόζομεν μέχρι καὶ σήμερον ὡς ἰσχυροτάτην
Παρακαταθήκην, μὲ μίαν ἐπὶ πλέον –ἐκτὸς τῆς ἐθιμικῆς–
ἀδιάσειστον δογματικὴν βάσιν, ἡ ὁποία συνιστᾶ Ὁμολογίαν
Πίστεως, ὅτι «Προσδοκῶμεν Ἀνάστασιν Νεκρῶν καὶ Ζωὴν τοῦ
Μέλλοντος Αἰῶνος».
Ὁ Νέος Ἀδὰμ καὶ ἡ Νέα Εὔα, ὁ ἐνανθρωπήσας Θεός μας, ὁ Κύριός
μας Ἰησοῦς Φριστὸς καὶ ἡ Παναγία Μητέρα Αὐτοῦ, Κυρία Θεοτόκος, οἱ
Γεννήτορες Αὐτοὶ τοῦ Νέου Γένους τῶν Φριστιανῶν, ἀπέθανον καὶ
ἐτάφησαν, ἐδέχθησαν πρὸ τοῦ ἐνταφιασμοῦ ὅλας τὰς παραδοσιακὰς
τιμάς, τὰ δὲ πανίερα αὐτῶν ΢ώματα ἔγιναν σεβαστὰ ἀκόμη καὶ ἀπὸ
τοὺς νόμους τῆς φύσεως καὶ ἐν τέλει ἀνεστήθησαν καὶ ἀνελήφθησαν
εἰς τοὺς Οὐρανούς.
Σὰ δύο ἀνεκτίμητα θησαυροφυλάκια, ὄχι μόνον τῆς Ἐκκλησιαστικῆς
Παραδόσεώς μας, ἀλλὰ καὶ τοῦ Ἑλληνορθόδοξου Πολιτισμοῦ μας,
δηλαδὴ ἡ θεόπνευστος ῾Τμνογραφία τοῦ Ὄρθρου τοῦ Μεγάλου
΢αββάτου –διὰ τὴν Σαφὴν τοῦ Κυρίου μας, ὡς καὶ τοῦ Δεκαπενταυ-
γούστου –διὰ τὴν Κοίμησιν καὶ Σαφὴν τῆς Κυρίας ἡμῶν Θεοτόκου,
ἔχουν ἐντυπώσει μὲ ἀνεξίτηλα γράμματα εἰς τὰς καρδίας τῶν
Πανελλήνων τὴν Δογματικὴν Διδασκαλίαν τῆς Ἁγίας Πίστεώς μας
διὰ τὸ Μέγα Μυστήριον τοῦ Θανάτου καὶ τὴν ἰσότιμον στάσιν
ἔναντι τῆς Χυχῆς καὶ τοῦ Σώματος.
* * *
Σέκνα ἐν Κυρίῳ πεφιλημένα·
Ἀποτελεῖ μεγίστην πρόκλησιν ἡ ἠθελημένη καθ᾿ οἱονδήποτε τρόπον
ἀλλοίωσις, κάκωσις καὶ καταστροφή, πολλῷ μᾶλλον ἡ καῦσις καὶ
ἀποτέφρωσις τῶν νεκρῶν σωμάτων, ὅταν μάλιστα ἀναλογισθῶμεν,
ὅτι τὰ σώματα αὐτὰ –ὅπως μᾶς βεβαιώνουν τὰ Μαρτυρολόγια, τὰ
΢υναξάρια καὶ τὰ σχετικὰ Ἐγκώμια τῶν Ἁγίων Πατέρων τῆς
Ἐκκλησίας μας, ἔγιναν σεβαστὰ ἀκόμη καὶ ὑπὸ τῶν σπαρακτικῶν
θηρίων, τῆς ἀδηφάγου θαλάσσης καὶ τῶν φλογῶν τοῦ πυρός, τὰ ὁποῖα
ὑπεχώρουν ἐνώπιον τῶν σκηνωμάτων αὐτῶν τῆς Θείας Φάριτος!...
Ἆρά γε, ποῖος ᾿Ορθόδοξος Φριστιανὸς εἶναι δυνατὸν νὰ λησμονήσῃ
τὴν θείαν ἐπιταγήν, ὅτι ὁ ἄνθρωπος, ὁ ὁποῖος ἔχει πλασθῆ ἐκ τοῦ χοὸς
καὶ ἔχει δεχθῆ τὸ θεῖον Ἐμφύσημα, πρέπει νὰ ἐπανέλθη εἰς τὴν γῆν;
Ποῖος θὰ παραβλέψῃ τὸν θεῖον Νόμον, ὅτι, ὅταν ὁ ἄνθρωπος
ἀποθάνῃ, «ἐπιστρέψῃ ὁ χοῦς ἐπὶ τὴν γῆν, ὡς ἦν (ὡς ἦτο πρὸ τῆς
δημιουργίας του), καὶ τὸ πνεῦμα ἐπιστρέψῃ πρὸς τὸν Θεόν, ὃς ἔδωκεν
αὐτό»;... Καὶ ὅτι «τὰ πάντα ἐγένετο ἀπὸ τοῦ χοός, καὶ τὰ πάντα
ἐπιστρέψει εἰς τὸν χοῦν»;... (Ἐκκλησ. ιβ’ 7· γ’ 20).
Καὶ ποῖος θὰ λησμονήσῃ τὴν Πατερικὴν Διδαχήν, ὅτι ἐφαρμοζομένου
τοῦ κοινοῦ τῆς φύσεως νόμου, πρέπει «τὸν ἀπελθόντα τῇ γῇ
κρύπτεσθαι, καὶ ταφῇ παραδίδοσθαι, καὶ τοῖς κόλποις τῆς πάντων
μητρὸς περιστέλλεσθαι γῆς»;... (῾Ι.Φρυσοστόμου, ΜPG τ.50, στλ. 531).
Καὶ πῶς μάλιστα θὰ ὑπῆρχεν ἡ περίπτωσις νὰ ἀγνοηθῆ ὑπὸ τῶν
Εὐσεβῶν τὸ Μέγα Ὅραμα τῶν ξηρῶν σφόδρα ὀστῶν, τὸ ὁποῖον εἶδεν
ὁ Ἅγιος Προφήτης Ἰεζεκιήλ;... (Ἰεζ. λζ’ 1-14). Σὰ ὀστᾶ, τὰ ὁποῖα, μὲ τὸ
θεῖον Ἐμφύσημα, συνηρθρώθησαν, ἀπέκτησαν νεῦρα, σάρκας καὶ
ἀνεζωογονήθησαν· ἀνοίγονται τὰ μνήματα καὶ οἱ τάφοι, ἐξάγονται ἐκ
τῶν μνημάτων καὶ τῶν τάφων· τὰ ὀστᾶ ἀπέκτησαν ἀνθρωπίνην
ὀντότητα καὶ προσωπικότητα καὶ διὰ τῆς τοιαύτης θαυμασίας
ἐπεξεργασίας καὶ ἀνασυστάσεως αὐτῶν ἐξαίρεται ἡ καθολικὴ
ἀνάστασις τῶν νεκρῶν εἰς τὰ Ἔσχατα.
Τὸ συγκλονιστικὸν τοῦτο Ὅραμα, τιθέμενον ὡς Ἀνάγνωσμα τῆς
Ἐκκλησίας μας εἰς τὸν Ὄρθρον τοῦ Μεγάλου Σαββάτου καὶ εὐθὺς
μετὰ τὴν «Σαφὴν» τοῦ Κυρίου μας εἰς τὴν Ἁγίαν Σράπεζαν (Ἐπιτάφιος,
«Ὅτε κατῆλθες», «Σαῖς Μυροφόροις γυναιξίν», «῾Ο εὐσχήμων Ἰω-
σήφ»...), μαρτυρεῖ πασιφανῶς, ὅτι ὁ Θεὸς δὲν θέλει τὴν ἑκουσίαν
ἀποσάρκωσιν τῶν ὀστῶν καὶ ἐν τέλει τὴν ἀποτέφρωσιν αὐτῶν,
διότι τὸ σῶμα καὶ τὰ ὀστᾶ εἶναι ἔργα τῶν Φειρῶν Αὐτοῦ πανθαύμαστα
καὶ πανσέβαστα.
* * *
Πατέρες, Ποιμένες, Ἀδελφοὶ καὶ Σέκνα ἐν Κυρίῳ·
Ἐπανερχόμεθα εἰς τὴν ἐπισήμανσίν μας, ὅτι ὁ σταδιακὸς ἀποχρι-
στιανισμὸς τῆς εὐλογημένης Πατρίδος μας εἶναι πλέον καὶ ὁρατὸς καὶ
ὀδυνηρὰ ψηλαφητός, ἡ δὲ ἱερόσυλος αὐτὴ διαδικασία θὰ συνεχισθῆ
καὶ θὰ ἀποκορυφωθῆ, ἕως ὅτου φανερωθῆ ὁ Ἄνομος.
῾Τπάρχει ἰσχυρὰ τάσις, ἀλλὰ καὶ γνωστὴ στράτευσις, λόγῳ τῆς
ἐκκοσμικεύσεως καὶ τῆς ἐπιδράσεως ξένων –ἰδίως Δυτικῶν– προτύ-
πων, νὰ ἀποϊεροποιοῦνται καὶ τελικὰ νὰ ἐξοβελίζωνται ἀπὸ τὴν κοι-
νωνικὴν ζωήν, τὴν ζωὴν τοῦ Λαοῦ μας, αὐτὸ τοῦτο τὸ Μυστήριον τῆς
Ζωῆς, τὸ Μυστήριον τῆς Ἀγάπης, τὰ Ἱερὰ Μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας
μας καὶ αἱ Μυστηριακαὶ Πράξεις, τώρα δὲ καὶ ὅ,τι ἀφορᾶ τὸ Μυ-
στήριον τοῦ Θανάτου: αἱ καθιερωμέναι προετοιμασίαι, ὁ σεβασμὸς
τοῦ νεκροῦ, ἡ ἱεροτελεστία, ἡ ταφή, τὸ μνῆμα, τὰ Κοιμητήρια.
Πρὸς καλυτέραν κατανόησιν τοῦ τὶ σημαίνει ἀποτέφρωσις καί, ὅτι ἡ
γλῶσσα καὶ οἱ χαρακτηρισμοί, τοὺς ὁποίους χρησιμοποιοῦμεν δὲν
εἶναι ὑπερβολικοί, ἀλλὰ ἀντιστοιχοῦν εἰς τὴν βαρύτητα τοῦ ὅλου
ζητήματος, θὰ πρέπει νὰ ἔχετε ὑπ᾿ ὄψιν ΢ας, ὅτι ἡ σχετικὴ διαδικασία
τῆς κατ᾿ εὐφημισμὸν ἀποτεφρώσεως περιλαμβάνει ἐν πρώτοις τὴν
καῦσιν τῆς σοροῦ (τῶν μαλακῶν μερῶν) ἐντὸς κλιβάνου καὶ ἐν
συνεχείᾳ τὸν θρυμματισμὸν τῶν ὀστῶν καὶ τὴν κονιορτοποίησιν
αὐτῶν ἐντὸς ἠλεκτρικοῦ θραυστῆρος.
Ὀρθότατα ἐχαρακτηρίσθη ἡ μέθοδος αὐτὴ ὡς διαδικασία ἀνακυκλώ-
σεως ἀπορριμάτων, κατὰ τὴν ὁποίαν τὸ νεκρὸν σῶμα, ὁ Ναὸς τοῦ
Θεοῦ, θεωρεῖται ὡς στερεὸν ἀπόβλητον....
Ἡ λεγομένη αὐτὴ ἀποτέφρωσις καὶ ἡ προσπάθεια νὰ υἱοθετηθῆ ἀπὸ
τὴν Πατρίδα μας καὶ νὰ νομιμοποιηθῆ εἶχε ἀρχίσει πρὸ ἑκατὸν
περίπου ἐτῶν (1912 κ. ἑ.)· τὸ 1946 ἱδρύεται ὁ πρῶτος ΢ύλλογος ὑπὲρ τῆς
Ἀποτεφρώσεως, ἀπὸ μέλη τοῦ Ἰατρικοῦ ΢υλλόγου Ἀθηνῶν· ἀπὸ τοῦ
1986 ἐμφανίζεται ἡ Κίνησις «΢ύνδεσμος Υίλων τῆς Ἀποτέφρωσης», μὲ
ἰσχυρὰν συμβολὴν εἰς τὴν προώθησιν τῆς ἰδέας αὐτῆς· συγχρόνως
ἱδρύεται ὁ «Πανελλήνιος ΢ύλλογος ῾Τποστηρικτῶν τῆς Ἀποτέφρωσης
Νεκρῶν»· τὸ 1989 ἱδρύεται τὸ ΢ωματεῖον «᾿Οδύσσεια» μὲ παρεμφερεῖς
σκοποὺς καὶ μεγάλην δραστηριότητα· τὸ 2001 συστήνεται μία Ἑταιρεία
Μὴ Κερδοσκοπικὴ μὲ τίτλον «Ἐπιτροπὴ γιὰ τὸ Δικαίωμα τῆς Ἀποτέ-
φρωσης τῶν Νεκρῶν στὴν Ἑλλάδα», ἡ δὲ Ἐπιτροπὴ εἶναι Μέλος τῆς
«Παγκόσμιας ᾿Οργάνωσης Ἀποτέφρωσης» (I.C.F.)· τὸ 1997 εἶχε συστα-
θῆ ἡ «Ἑλληνικὴ Κοινωνία Ἀποτέφρωσης», πρὸς δημιουργίαν τοῦ
σχετικοῦ νομοθετικοῦ πλαισίου, αἱ προσπάθειαι τῆς ὁποίας ὡδήγησαν
τελικῶς εἰς τὸν Νόμον 3348/15.3.2006: τὸ Ἄρθρον 35 τοῦ Νόμου αὐτοῦ
ἀποτελεῖ τὸ πρῶτον βῆμα καὶ τὴν ἀρχὴν τῶν νομοθετικῶν ρυθμίσεων,
διὰ τὸ δικαίωμα τῆς ἀποτεφρώσεως εἰς τὴν Πατρίδα μας· ὁ Νόμος
4277/2014 ὡλοκλήρωσε τὴν προσπάθειαν τῶν ὀπαδῶν τῆς ἀποτε-
φρώσεως καὶ ἔλυσε τὰ χέρια τῶν Δημοτικῶν Ἀρχῶν, διὰ τὴν ἵδρυσιν
«Κέντρων Ἀποτεφρώσεως Νεκρῶν» (Κ.Α.Ν.) ἐκτὸς τοῦ χώρου τῶν
Κοιμητηρίων· εἰς τὸ Σχέδιον Νόμου, μὲ τίτλον: «Μέτρα γιὰ τὴν
ἐπιτάχυνση τοῦ κυβερνητικοῦ ἔργου καὶ ἄλλες διατάξεις»,
περιελαμβάνετο ἡ ῾Υπουργικὴ Τροπολογία ὑπ᾿ ἀριθμ. 226/38, τῆς
16.2.2016: «Ρυθμίσεις θεμάτων μονάδων ἀποτέφρωσης ὀστῶν νεκρῶν
καὶ διαχείρισης τῆς τέφρας», ἡ ὁποία «ἀποσκοπεῖ στὴν διαμόρφωση
ἑνὸς ἑνιαίου καὶ σταθεροῦ νομοθετικοῦ πλαισίου», διὰ «τὴν ἵδρυση καὶ
λειτουργία ΚΑΝ», μὲ τὴν ρητὴν διαβεβαίωσιν, ὅτι «ἡ λειτουργία τῶν
ΚΑΝ θὰ συμβάλλει στὴν οἰκονομικὴ ἐνίσχυση τῶν Δήμων», ἐφ᾿
ὅσον «ἐκτιμᾶται ὅτι οἱ 1.000 ἀποτεφρώσεις θὰ ἀποφέρουν κέρδη
τῆς τάξης τῶν 15.000 εὐρώ»(!...)· ἀπομένει πλέον καὶ ἡ ἰδιωτικοποίησις
–καὶ ἐπιχειρηματοποίησις/ἐμπορευματοποίησις τοῦ ὅλου αὐτοῦ
μακαβρίου ζητήματος...
* * *
Πατέρες καὶ Ἀδελφοί·
Ἡ Διδασκαλία τῆς Ἁγίας Γραφῆς, ἡ Παράδοσις τῶν Ἁγίων Πατέρων
τῆς Ἐκκλησίας μας καὶ ὁ λαμπρὸς Πολιτισμός μας μαρτυροῦν
ἀδιαμφισβητήτως, ὅτι τὸ ζήτημα τῆς Καύσεως τῶν Νεκρῶν δὲν εἶναι
παρονυχίς, ἀλλὰ μαζὶ μὲ τόσας ἄλλας Καινοτομίας, νομοθετημένας ἢ
μή, ἔχουν δημιουργήσει ἕνα ὀγκόλιθον, ὁ ὁποῖος ἀπειλεῖ νὰ κατα-
πλακώσῃ τὰ Ἱερὰ καὶ τὰ Ὅσια τῆς Πατρίδος μας καὶ νὰ ἀφανίσῃ
Θέσμια Αἰώνια, Βωμοὺς καὶ Ἑστίας, ὑπὲρ τῶν Ὁποίων ἔχουν χυθῆ
ποταμοὶ αἱμάτων.
Ἡ Ἁγία Ἐκκλησία μας δὲν πρέπει νὰ παύσῃ βαδίζουσα τὴν Ὁδὸν τῆς
Ὀρθοδόξου Μαρτυρίας καὶ τοῦ Μαρτυρίου Αὐτῆς... Δὲν πρέπει νὰ
ἐκτραπῇ τῆς Πατερικῆς Γραμμῆς Πλεύσεως Αὐτῆς, τοῦ καινοῦ ΢ταυ-
ροαναστασίμου Σρόπου Ζωῆς, τὸν Ὁποῖον προτείνει εἰς τὸν κόσμον,
καὶ τὸν Ὁποῖον ἔχει πλῆρες δικαίωμα νὰ παρουσιάζῃ, ὑπερασπίζῃ καὶ
ὑποστηρίζῃ, Φάριτι Θεοῦ.
Οὐδένα ἐξαναγκάζει, οὐδένα καταπιέζει νὰ ἀποδεχθῇ τὴν Ἀλήθειαν
Αὐτῆς... Ἕκαστος ἀναλαμβάνει τὰς εὐθύνας του... Καὶ ὁποιοσδήποτε
ἐπιθυμεῖ νὰ εἶναι πιστὸν καὶ συνειδητὸν Μέλος τοῦ Σώματος τοῦ
΢ωτῆρος μας Φριστοῦ, ὀφείλει νὰ γνωρίζῃ κάλλιστα, ὅτι ἡ λεγομένη
Ἀποτέφρωσις ἢ Καῦσις τοῦ Νεκροῦ, ὅταν ἔχη ζητηθῆ ἠθελημένως καὶ
ἐλευθέρως, στερεῖ εἰς αὐτὸν τῶν Μεγάλων Εὐλογιῶν τῆς Ἐκκλη-
σίας, ἤτοι τῆς ᾿Ορθοδόξου Ἐξοδίου Ἀκολουθίας, τῆς Σαφῆς, ὡς καὶ
τῶν Ἐπιμνημοσύνων Δεήσεων, ἰδιαιτέρως μάλιστα εἰς τὰς Θείας
Λειτουργίας.
Εἴθε νὰ μὴ παρασυρθῇ κανεὶς εὐσεβὴς ἀπὸ τοὺς Νόμους τῆς
Ἀποστασίας καὶ τὸ πνεῦμα τῆς πλάνης τοῦ κόσμου τούτου, ἀλλ᾿
ἅπαντες μαζί, ἡνωμένοι μὲ τὴν ῾Οδόν, τὴν Ἀλήθειαν καὶ τὴν Ζωήν,
τὸν ΢ωτῆρα μας Φριστόν· ἡνωμένοι μὲ τὴν Μητέρα τοῦ Υωτὸς καὶ τῆς
Ζωῆς, τὴν ῾Τπερευλογημένην Θεοτόκον· ὡς καὶ μὲ ὅλους τοὺς Τἱοὺς
τοῦ Υωτὸς καὶ τῆς Ἡμέρας, τοὺς Ἐνδόξους Ἁγίους τῆς Ἐκκλησίας μας,
νὰ ζῶμεν ἐν τῷ Υωτὶ τοῦ Πατρός, καὶ τοῦ Τἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου
Πνεύματος, νῦν καὶ ἀεί, καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν!
Μετὰ πατρικῶν εὐχῶν καὶ εὐλογιῶν
Η ΙΕΡΑ ΣΥΝΟΔΟΣ...Ἀριθμός Πρωτ. 2322... Ἐν Ἀθήναις, 19 - 02 / 03 – 03 - 2016
Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος
† Ὁ Ἀθηνῶν ΚΑΛΛΙΝΙΚΟΣ
Τὰ Μέλη